زاها حدید یک معمار انقلابی بود که برای سال‌های متمادی، علی‌رغم جلب تحسین منتقدان، تقریباً هیچ چیزی نساخته بود. برخی حتی می‌گویند طراحی‌های جسورانه و آینده‌نگر او غیرقابل ساخت هستند.
در سال‌های آخر زندگی او، دیدگاه‌های جسورانه حدید به واقعیت تبدیل شد و زبان معماری جدید و منحصربه‌فردی را به شهرها و سازه‌ها به ارمغان آورد که مانند مرکز هنرهای معاصر روزنتال در سینسیناتی، که توسط نیویورک تایمز به عنوان «مهم‌ترین ساختمان جدید» مورد استقبال قرار گرفت. در آمریکا از زمان جنگ سرد»؛ موزه MAXXI در رم؛ خانه اپرای گوانگژو در چین؛ و مرکز ورزش های آبی المپیک 2012 لندن.
حدید در زمان مرگ غیرمنتظره‌اش در سال 2016 در میان نخبگان معماری جهان جای گرفت و به‌عنوان اولین زن برنده جایزه پریتزکر برای معماری و مدال طلای سلطنتی RIBA شناخته شد، اما مهم‌تر از همه به‌عنوان ارائه‌دهنده فرم‌های جدید.
از ساختمان‌های اولیه او با زاویه تند تا معماری سیال‌تر بعدی که کف، سقف، دیوار و مبلمان را به بخشی از یک طرح کلی تبدیل کرد، این کتاب نمونه‌های کلیدی از عملکرد پیشگام حدید را ارائه می‌کند. او به اندازه یک معمار هنرمند بود که برای شکستن قوانین قدیمی مبارزه کرد و جهان قرن بیست و یکمی خود را ساخت.
