معماری و شهرسازی همیشه توسط رژیم‌های سیاسی برای نشان دادن ایدئولوژی‌های خود بر شهرها استفاده می‌شده است و این امر به‌ویژه در جمهوری مدرن ترکیه صادق است. مورات گل با کاوش در تاریخ معماری و شهرسازی مدرن استانبول، پویایی تغییرات سیاسی و اجتماعی در ترکیه از اواخر دوره عثمانی تا امروز را برجسته می کند. او با نگاهی فراتر از سبک‌های معماری ناب یا جلوه‌های فیزیکی منظر فرهنگی استانبول، بینش انتقادی در مورد اینکه چگونه تلاش‌های ترکیه برای مدرن‌سازی بر شهر و جمعیت آن تأثیر گذاشته است، ارائه می‌کند. این کتاب با ترسیم نیروهای متنوع مشهود در بافت شهری استانبول، اصلاحات اواخر دوره عثمانی، چرخش جمهوری ترکیه به سمت غرب برای الهام گرفتن، اتحادهای جنگ سرد و تأیید مجدد روابط فرهنگی حزب عدالت و توسعه با خاورمیانه و بالکان را بررسی می کند.

این کتاب برای محققان ترکیه، معماری و شهرسازی آن جذاب خواهد بود.