توسعه نقاشی در لندن از جنگ جهانی دوم تا دهه 1970 داستان پیوند دوستی ها، تجربیات مشترک و دغدغه های هنری در میان تعدادی از هنرمندان تحسین شده از جمله فرانسیس بیکن، لوسیان فروید، فرانک اورباخ، دیوید هاکنی، بریجت رایلی، جیلیان است.مارتین گیفورد، منتقد هنری، با تکیه بر مصاحبه‌های دست اول گسترده، که قبلاً بسیاری از آنها منتشر نشده بودند، با شاهدان و شرکت‌کنندگان مهم، رشته‌ای را که این زندگی‌های فردی را به هم مرتبط می‌کند، می‌کشد و نشان می‌دهد که چگونه نقاشی در لندن در مقابل پس‌زمینه بوهمای سوهو در دهه‌های 1940 و 1950 رشد کرد. و "لندن در حال چرخش" در دهه 1960. او نشان می دهد که چگونه، تحت تأثیر معلمان مختلف مانند دیوید بومبرگ و ویلیام کولد استریم، و آگاهی از آثار معاصرانی مانند جکسون پولاک و همچنین سنت های هنر غرب از پیرو دلا فرانچسکا گرفته تا پیکاسو و ماتیس، نقاشان پس از جنگ با یکدیگر متحد شدند. اطمینان آنها به اینکه این رسانه باستانی، در تقابل با عکاسی و سایر رسانه ها، می تواند کارهای تازه و شگفت انگیزی انجام دهد. آنها این سوال را مطرح کردند که نقاشی چه کاری می تواند انجام دهد؟ و به روش های متنوع خود، اما با اشتیاق یکسان، امکانات رنگ را کشف کردند.