یان ون آیک (حدود 1441-1390) که اغلب تقلید می‌شد، اما هرگز با آن برابری نمی‌کرد، تأثیری ماندگار بر هنر رنسانس بر جای گذاشت و راه را برای نقاشان رئالیست آینده هموار کرد. پرتره دوگانه آرنولفینی با دقت بی سابقه و استفاده استادانه از رنگ، که عروسی یک زوج جوان را به تصویر می کشد، گواهی بر تسلط نقاش فلاندری و رهبر مکتب هلندی اولیه است. ون آیک هم موضوعات سکولار و هم مذهبی را نقاشی می کرد و بر طبیعت گرایی و واقع گرایی تأکید می کرد که به طور یکپارچه بین زندگی روزمره قرن پانزدهم و محیط های شاعرانه و بهشتی حرکت می کرد. او با کار با رنگ روغن، مدیوم را ابداع کرد و به شدت و عمق رنگ اجازه داد. آثار چشمگیر این هنرمند را در این بررسی با جلد گالینگور از آثار او، از جمله محراب‌ها، شخصیت‌های مذهبی، و پرتره‌های سفارشی دنبال کنید. این نشریه با جزئیات بزرگ‌تر و تحلیل‌های دقیق شاهکارهایی مانند محراب گنت، گاه‌شماری از تولیدات ون ایک، از جمله خروجی کارگاه او را که حتی پس از مرگش نیز ادامه داشت، ارائه می‌کند.