افسانه ژان میشل باسکیا مثل همیشه قوی است. این هنرمند مترادف با نیویورک دهه 1980، اولین بار در اواخر دهه 1970 با برچسب SAMO ظاهر شد و نظرات تند و تند و اشعار تکه تکه شده را بر روی دیوارهای شهر پخش کرد. او به عنوان بخشی از صحنه زیرزمینی پر رونق هنرهای تجسمی و گرافیتی، هیپ هاپ، پست پانک، و فیلمسازی DIY ظاهر شد که در دنیای هنری پررونق با هم روبرو شدند. باسکیا به‌عنوان یک نقاش با صدای شخصی قوی، به زودی وارد محیط تثبیت شده شد و در گالری‌های سراسر جهان به نمایش گذاشت. سبک بیان باسکیا بر اساس شکل های خام و کلمات و عبارات یکپارچه بود. آثار او الهام گرفته از مجموعه بزرگانی از جاز، بوکس، و بسکتبال، با ارجاعاتی به تاریخ مخفیانه و سیاست زندگی خیابانی است-بنابراین وقتی از باسکیات در مورد موضوع او پرسیده شد، پاسخ داد: «سلطنت، قهرمانی و خیابان». در سال 1983 همکاری با مشهورترین ستاره های هنر، اندی وارهول را آغاز کرد و در سال 1985 روی جلد مجله نیویورک تایمز قرار گرفت. وقتی باسکیا در سن 27 سالگی درگذشت، به یکی از موفق ترین هنرمندان زمان خود تبدیل شده بود.