تاریخ پنجاه (یا 100 یا 150) سال گذشته با یک جریان دائمی از بیانیه ها، اقدامات، اعلامیه های نارضایتی با توجه به شرایط حاکم. وقتی چیزی بتواند از حاشیه جامعه به مرکز آن برسد - چیزی که عمدتاً سازمان‌یافته و سرکش، گاهی خشونت‌آمیز، به ندرت قابل کنترل است - به شکل اعتراض پیش می‌رود. این در فضاهای (واقعی یا مجازی) اتفاق می افتد و توسط اجسام (همچنین واقعی یا مجازی) انجام می شود. فضاها و بدنه هایی که اعتراض به آنها مربوط می شود، فضاهای سیاست و جامعه است. به طرز استادانه و خلاقانه ای از نشانه ها و نمادهای معاصر استفاده می کند و آنها را زیر و رو می کند و آنها را تغییر می دهد تا زیبایی شناسی و معانی جدیدی ایجاد کند و در نتیجه فضایی را باز می کند که از کنترل گریزان است. از موضع ناتوانی، کنایه، براندازی و تحریک ابزارهای آن برای وارد کردن سوراخ های کوچک اما قابل لمس به سیستم کنترلی حکومت است. نشریه «اعتراض» اشکال کنونی و گذشته اعتراض را ارائه و بازتاب می‌دهد و به شیوه‌های مقاومت جوامع به حاشیه رانده از دیدگاه‌های گوناگون می‌نگرد.