قرمز و سیاه به عنوان اولین رمان بزرگ «رئالیستی» قرن نوزدهم مورد ستایش قرار گرفته است که تصویری زنده و دقیق از زندگی اجتماعی و سیاسی در استان ها و پاریس در اواخر دهه 1820، یعنی پایان دوران خفقان ارائه می دهد. دوره ارتجاعی ترمیم بوربن. خود استاندال مدعی بود که هیچ کس قبل از او جرأت نکرده بود تا فرانسه «اخلاقی و احمقانه» 1830 را با چنین حقیقتی به تصویر بکشد. کنایه آمیز، سریع، سرگرم کننده و در نقد اجتماعی خود، رمانی است با جاه طلبی و اشتیاق، خشم و لطافت، جدل و شعر، که امروز با ما به وضوح صحبت می کند، همانطور که با هم عصران نویسنده گفت: ارتفاعات، اعماق و احمقاتی که ذات انسانی ما قادر یا مقصر آن است.