ین مطالعه جدید بر اساس تحقیقات میدانی گسترده در هند و پاکستان، راه‌های اتصال طبل و صداها را در مناطق وسیعی از جنوب آسیا بررسی می‌کند و معنی صدا مانند بودن سازها و انتقال پیام‌های متنی در زمینه‌های خاص را در نظر می‌گیرد. ریچارد کی ولف از یک شکل ترکیبی و رمانی از ارائه استفاده می کند که در آن یک قهرمان داستانی با مشاوران میدانی ولف تعامل می کند تا واقعیت های قوم نگاری و تاریخی را که فراتر از جزئیات محلی زندگی هر فرد است، به اشتراک بگذارد. این روایت به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه مضامین مسلمانان جنوب آسیا و همسایگانشان با هم گرد می‌آیند، از هم جدا می‌شوند و با خدا و واسطه‌های معنوی ارتباط دارند، در قالب‌های آیینی و بیانی مانند طبل زدن و رقصیدن طنین انداز می‌شوند.