در این کتاب پیشگامانه، چاریسا ترانووا روایتی فراموش شده از مدرنیسم را آشکار می کند که تأثیر زیست شناسی، نظریه سیستم های عمومی و سایبرنتیک را بر هنر در قرن بیستم ترسیم می کند. او از هنر جنبشی و تعاملی گرفته تا هنرهای اولیه کامپیوتری و تاسیساتی که کل شهر را در بر می گیرد، نشان می دهد که تصویر دیجیتال یک رسانه هنری غنی و گسترده مدرنیسم بود. این کتاب ظهور تصویر دیجیتال را به پراکندگی فلسفه‌های زیبایی‌شناسی زیست‌مرکزی که توسط مربی باهاوس، لازلو موهولی-ناگی، از دهه 1920 برلین تا موسسه فناوری ماساچوست در دهه 1970 توسعه یافته بود، پیوند می‌دهد. این ارجاعات اساسی اما نادیده گرفته شده به زیست شناسی، ارگانیسم، حلقه های بازخورد، احساسات و گشتالت، همراه با شجره نامه ای پیچیده از متفکران مرتبط در سراسر رشته ها را آشکار می کند. ترانووا با ارجاع به بینش های معاصر معماران، جنین شناسان، مهندسان برق و دانشمندان کامپیوتر و غیره، جنبش های هنری جدیدی مانند باهاوس، اپ آرت و تجربیات هنر و فناوری (E.A.T.) را تفسیر می کند. این کتاب ارتباطات پیچیده بین فرهنگ بصری را آشکار می کند. ، علم و فناوری که تاریخ عمیق هنر قرن بیستم را در بر می گیرد.