آدولف لوس (1870-1933) شخصیتی پر زرق و برق بود که حضورش در کانون فرهنگی اوایل دهه 1900 وین، چشم انداز معماری کشور را تقویت کرد. او که اولین مدافع پرشور مدرنیسم بود، زیبایی شناسی بزرگ جدایی گرایی را که در آن زمان رایج بود، و همچنین هر گونه ویژگی بارز fin de siècle اروپایی را رد کرد. در عوض، لوس در سخنرانی‌ها و مقاله‌هایی مانند «زیورآلات و جنایت» در سال 1908 «علاقه‌اش به سطوح صاف و گران‌بها» را بیان کرد. او طرفدار این بود که تزیینات معماری بنا به ماهیت خود در گرایش‌ها و سبک‌های کنونی گذرا است و بنابراین به سرعت تاریخ‌گذاری شد. لوس که در قلب خود یک کلاسیک گرا بود، در عوض برای طرح های ساده و جاودانه با ویژگی های زیبایی شناختی و ساختاری که از گذشته به آن احترام گذاشته شده بود، بحث کرد. در این مقدمه اساسی، نوشته‌ها، پروژه‌ها و میراث لوس را بررسی می‌کنیم، از مفهوم کلیدی او از معماری «طرح فضایی» تا نپذیرفتن فریپرهای تزئینی به نفع مواد مجلل، با کیفیت و خطوط واضح. پروژه های برجسته عبارتند از: موزه کافه وین (1899)، فروشگاه مد Knize (1913)، و خانه بحث برانگیز Loos (1912)، که امپراتور فرانتس ژوزف اول از سفر کردن به آن امتناع می ورزد و از زیبایی مینیمالیستی وحشیانه آن خشمگین می شود.