نسبت الهی تعدادی الگوی ساده را نشان می‌دهد: در الگوهای دانه میوه‌ها، شجره زنبور عسل، اهرام مصر، کلیساهای گوتیک، نقاشی‌های رنسانس، بدن انسان، صدف‌ها... این فهرست بی‌پایان است. .
ریاضیدانان از نماد یونانی Φ برای نشان دادن نسبت الهی استفاده می کنند و آن را با عددی برابر می کنند که با نسبت (1 + √5) / 2 یا 1.6180339 تعریف می شود... اما اعداد در توصیف این نسبت منحصر به فرد که در همه جای طبیعت یافت می شود و برای 2500 سال راهنمای زیبایی شناسی در هنر و معماری بوده است.
با شروع محاسباتی که بر روی لوح های گلی در بابل باستان یافت می شود، داستان تناسب الهی را می توان در کنار تاریخچه اعداد تا فراکتال های عصر دیجیتال دنبال کرد. همانطور که بسیاری از اشکال آن آشکار می شود، ما مستطیل طلایی را در پارتنون، مارپیچ های طلایی در گوش داخلی انسان، یک زاویه طلایی در الگوهای گلبرگ گل رز، و اعداد فیبوناچی در نیلوفرها، گل های مروارید، آناناس ها و در DNA خودمان کشف می کنیم.
تناسب الهی با تعادل طبیعی و زیبایی زیبای خود یادآوری همیشگی است که امید ما به بازآفرینی و تداوم در تحقق رابطه معنادار و هماهنگ همه اجزا با کل نهفته است.
این کتاب به نسبت الهی می پردازد، رمزی مخفی که بر هنر، طبیعت و علم حاکم است. آن را با نام های بسیاری می شناسند: میانگین طلایی، برش مقدس و فی فقط چند مورد هستند. و تصادفی نیست که نسبت الهی به آن نام داده شده است. آن را الهی نامیده اند، زیرا در طول هزاران سال چنین پنداشته شده است.
