در دنیای امروزی عکس‌های فوری، اخبار 24 ساعته و اتصال شبانه‌روزی، یک مطبوعات مصور که در آن تصاویر به اندازه متن مهم هستند، به یک شکل هنری نادر تبدیل شده است. این مجموعه گسترده، عصر طلایی روزنامه نگاری گرافیک را به عنوان یک ژانر متمایز و منحصر به فرد و آزمایشگاهی برای توسعه زیبایی شناسی آوانگارد جشن می گیرد.
این مجموعه از سال 1819 تا 1921 طیف گسترده ای از گرافیک های خبری و کارتون های سیاسی و طنز را پوشش می دهد. در کنار آثار هنرمندان مشهوری مانند ژان کوکتو، خوان گریس و کته کولویتز، مشهورترین تصویرگران آن زمان نیز به خوبی نمایش داده می شوند. توماس نست، آنوره داومیه، گوستاو دوره، و گرافیست های مطبوعاتی نسبتاً ناشناخته متعدد، به اصطلاح «هنرمندان خاص» که آثارشان در اینجا دوباره کشف می شود.
آثار مطبوعاتی غنی و متنوع آنها نه تنها در ارتباط با ژانر و نقاشی تاریخی قرن نوزدهم، بلکه به عنوان تأثیری پیشگام بر هنر مدرن در نظر گرفته می شود. با نمونه‌های قابل توجهی از تفکر روایی پیش‌سینما، اختلال در فضای تصویر واحد، و هجوم‌های جسورانه به سمت انتزاع، نشان داده می‌شود که این ماده زمینه را برای بسیاری از بیان هنری آوانگارد پس از آن فراهم کرده است.
این کتاب همچنین توجه دقیق ونسان ون گوگ به مطبوعات مصور زمان خود را بررسی می کند. او نه تنها از جنبه هنری آن الهام گرفت، بلکه از روحیه اصلاحات اجتماعی نیز الهام گرفت. او که یک مجموعه دار مشتاق بود، صاحب تعداد زیادی گرافیک مطبوعاتی بود و تا آنجا پیش رفت که آن را «انجیل برای هنرمندان» تلقی کرد.
