این کاوش بسیار متنوع در مورد هنرمندان زن و سلف پرتره، نمایشی درخشان و تکان دهنده از اصالت در آثار با تنوع شگفت انگیز است. دو سلف پرتره اولیه از نسخه های خطی تذهیب شده قرن دوازدهم می آیند که در آن راهبه ها در طول هشت قرن به ما خیره می شوند. در ایتالیای قرن شانزدهم، سوفونیسبا آنگویسولا یکی از طولانی‌ترین سلسله پرتره‌ها را ترسیم می‌کند که از نوجوانی تا پیری را در بر می‌گیرد. در هلند قرن هفدهم، جودیت لیستر خود را به عنوان یک حرفه ای آرام و مطمئن به خود نشان می دهد. در قرن هجدهم، هنرمندانی از الیزابت ویگی-لبرون گرفته تا آنجلیکا کافمن، هم اشتیاق خود را به هنر و هم ایده زنانگی ابراز می‌کنند. و در نوزدهم، سالن‌ها و آموزشگاه‌های هنری سرانجام درهای خود را به روی انبوهی از زنان هنرمند با استعداد، از جمله برت موریسو، باز کردند و اعتماد به نفسی جدید و طنین‌انداز را به وجود آوردند. دوره مدرن تابوها را از بین می برد: آلیس نیل خود را برهنه در هشتاد سالگی نقاشی می کند، فریدا کالو درد جسمی را ارائه می دهد، سیندی شرمن در حال کشف هویت است، مارلن دوما همه مرزها را کنار می گذارد. در این کتاب الهام‌بخش، همه‌جانبه متن جذاب فرانسیس بورزلو، و شدت هیپنوتیزم خودنگاره‌های همراه، به‌طور کامل نشان داده شده است.