در سال 1965، استیو شاپیرو مستندسازی اندی وارهول را برای مجله LIFE آغاز کرد: وارهول در حال تثبیت شهرت به عنوان یک هنرمند مهم پاپ بود که از فرهنگ عامه و اشیاء تجاری الهام می گرفت. وارهول با عینک آفتابی، کلاه گیس بلوند و سخنان عمومی بی‌معنی‌اش، معماگونه، کاریزماتیک، به شدت جاه‌طلب بود و آگاه بود که برای تبدیل شدن به یک ستاره، به حضور مردم برای ثبت صعود خود نیاز داشتید. شاپیرو، جاه‌طلب و سخت‌کوش، که به قول خودش «ساکت ماند و خیلی لبخند زد»، شاهدی ایده‌آل برای صعود بی‌امان وارهول از هنرمند کالت نیویورک به نماد قرن بیستم بود. از قضا، لایف هرگز این داستان را منتشر نکرد، بنابراین بسیاری از این تصاویر برای اولین بار در اینجا مشاهده می شوند، که از نگاتیوهایی که در اعماق آرشیو شاپیرو یافت شده اند اسکن شده اند. بین سال‌های 1965 و 1966، شاپیرو مشغول عکاسی از وارهول و اطرافیانش از سوپراستارها، از جمله ادی سدگویک و نیکو افسانه‌ای بود که در افتتاحیه‌های هنری حضور داشتند. ساخت فیلم زیرزمینی کمپ خود، کار بر روی صفحات ابریشمی خود در کارخانه و پرسه زدن در خیابان های نیویورک. شاپیرو همچنین در افتتاحیه اولین موزه گذشته نگر وارهول در مؤسسه هنرهای معاصر فیلادلفیا، با حضور هزاران هزار نفر - شبی که باحال ترین پادشاه جدید هنر تاجگذاری کرد و اندیمانیا متولد شد، حضور داشت. آخرین ایستگاه قطار سریع السیر وارهول لس آنجلس است، جایی که اندی ابرهای نقره ای طنزآمیز خود را در گالری فروس به نمایش گذاشت، در قلعه زیبا اقامت کرد و اجرای گروه فرقه Velvet Underground را برپا کرد و فیلمبرداری کرد. تصاویر شاپیرو با بیش از 120 عکس، با صفحات نوک‌دار آثار هنری اصلی وارهول که در آن دوره به نمایش گذاشته شده‌اند، کنار هم قرار گرفته‌اند. آثار هنری عبارتند از قبل و بعد، 4، 1962، قوطی سوپ کمپل رنگی، 1965، تمبرهای سبز S&H، 1965، اسکناس های یک دلاری (جلوها)، 1962، 100 قوطی، 1962، گل ها، 1965، شات 19 قرمز ماریلین، دیویس I64، Elvisl. [نوع فروس]، 1963-64، فاجعه سبز شماره 2 (فاجعه سبز ده بار)، 1963، فاجعه سفید (19 بار تصادف اتومبیل سفید)، 1963، و بسیاری دیگر. همچنین شامل مصاحبه با استیو شاپیرو، که در اوایل سال 2022 درگذشت، و یک مقاله و زیرنویس‌های گسترده توسط زندگی‌نامه‌نویس رسمی وارهول، بلیک گوپنیک. اندی وارهول و دوستان 1965-1966 پرتره ای قطعی از یک هنرمند پیشگام در دوره ای دگرگون کننده در فرهنگ آمریکایی پس از جنگ است.