انتزاع، هنر غربی را تا بطن خود تکان داد. در اوایل قرن بیستم، حکمرانی فرم‌های واضح و غیرقابل انکار را رد کرد و به جای آن با اشعار بصری زنده و عاری از تصاویر بازنمایی متعارف و با تمثیلی از احساس و احساس، با مخاطبان مواجه شد. این ماجراجویی هنری رادیکال، ابزارهای هنری جدیدی را به اندازه روایت ها ایجاد کرد. بیان با کنار هم قرار دادن تکان دهنده رنگ، نور و خط مشخص شد. هنرمندان قراردادهای قلم مو و سه پایه را کنار گذاشتند و با مواد و روش‌های جدید ژست هنری بازی کردند: رنگ‌های تجاری و قلم‌های نقاش خانه، کار بر روی بوم‌های کشدار و بدون رنگ، انتقال بوم روی زمین و استفاده از رنگ با دست.