ال گرکو (1541-1614) برای معاصران خود در اواخر قرن شانزدهم ونیز، فردی مخالف بود، هنرمندی ذاتی با استعداد خارق العاده، اما سرسخت در تعقیب راه خود. به ونیز، رم و در نهایت تولدو، اسپانیا، "یونانی" جدا از همتایان خود ایستاد و سنت های مختلف هنری غربی را با هم ادغام کرد تا یک زبان تصویری منحصر به فرد ایجاد کند.
ال گرکو که اغلب در طول زندگی اش مورد سوء ظن و انتقاد قرار می گرفت، توسط گروهی از تحسین کنندگان سرسخت مدرن، از جمله پابلو پیکاسو، راجر فرای و پیشگام Der Blaue Reiter، فرانتس مارک، احیا شد. این هنرمند امروز به گروه ممتاز نقاشان استاد بزرگ قدیمی تعلق دارد که به همان اندازه ناهنجاری در عصر خود به عنوان یک نقطه مرجع در طول قرن هاست.
