این کتابی است که برای دانشجویان و دانش پژوهان معماری و تئوری هنر و همچنین برای کسانی که به تاریخ خوش‌بینی قرن بیستم در مورد جهان و معماری آن علاقه مند هستند، ساخته شده است.
بیشتر معماری مدرنیستی از ظهور انترناسیونالیسم الهام گرفته شده است: اخلاق و سیاست صلح جهانی، عدالت و وحدت از طریق همکاری جهانی. مارک کرینسون در اینجا نشان می‌دهد که چگونه ایده‌آل‌هایی که برج بابل نشان می‌دهد - بنا بر این داستان، توسط افرادی که توسط یک زبان متحد شده‌اند ساخته شده است - به طور مؤثری با معماری انترناسیونالیستی، سبک‌ها و شیوه‌های آن در دوره مدرن اقتباس شدند.
او با تمرکز به ویژه بر نقاط همگرایی بین گرایش‌های مدرنیستی و انترناسیونالیستی در دهه 1920 و دوباره در سال‌های بلافاصله پس از جنگ، تأکید می‌کند که چگونه چنین معماری از مضامین جامعه تعاونی سازندگان و زبان مشترک فرم‌ها استفاده می‌کند.
«سبک بین‌المللی» یکی از جلوه‌های این طرز تفکر جدید بود، اما کرینسون نشان می‌دهد که چگونه اهداف معماری مدرنیستی علاوه بر اشتراک‌گذاری شباهت‌های سطحی، غالباً با جوهره ذهنیت بین‌المللی درگیر می‌شد.
کرینسون با گرد هم آوردن رویاپردازان پروژه های انترناسیونالیستی - از جمله لوکوربوزیه، برونو تاوت، برتولد لوبتکین، والتر گروپیوس و میس ون در روهه، ایده های تکامل، بوم شناسی، اتوپیا، منطقه گرایی، سوسیالیسم، تجارت آزاد و ضد استعمار را در هم می آمیزد تا امکاناتی که توسط معماری مدرنیستی اعلام شده است.
علاوه بر این، او چهره‌های محوری معماری را با گروهی از بین‌المللی‌گرایان چندگانه مانند پاتریک گدس، لوئیس مامفورد، جولیان هاکسلی، رابیندرانات تاگور و اچ. جی ولز مجدداً پیوند می‌دهد تا چارچوب اجتماعی-فرهنگی بسیار دقیقی ارائه کند.
