پس از تصرف مناطق شرقی اورشلیم از اردن در پایان جنگ شش روزه در سال 1967، اسرائیل به طور یکجانبه شهر را متحد کرد و در یک برنامه ساختمانی بلندپروازانه غوطه ور شد و مشتاق تغییر معنای یکی از پر احساس ترین فضاهای شهری جهان بود. هدف به همان اندازه که بحث برانگیز بود ساده بود: هم یهودی سازی و هم مدرن کردن اورشلیم.

تصرف اورشلیم نشان می‌دهد که چگونه رشته‌های متعددی از جمله معماری، طراحی منظر، و برنامه‌ریزی شهری، و همچنین همه افراد از سیاستمداران شهرداری گرفته تا بوروکرات‌های دولتی، از معماران اسرائیلی‌تبار گرفته تا افراد برجسته بین‌المللی مانند لوئیس کان، باکمینستر فولر و برونو زوی، برای رقابت با یکدیگر به رقابت پرداختند.