دیگو ریورا (1886-1957) حضور پر سر و صدایی در صحنه تاریخی هنر دارد. او با اصول سیاسی مومنانه و تاریخ پرتلاطم عاشقانه، در عین حال همسر و مدرس فریدا کالو، مدافع و مخالف اتحاد جماهیر شوروی استالین، و آزادی‌بخش و خائن لئون تروتسکی بود. نقاشی‌های پر جنب و جوش، گرافیکی و اغلب به یاد ماندنی ریورا، همان بار سیاسی و پرشور زندگی‌نامه شخصی او را دارند. او با آمیختن تأثیرات اروپایی مانند کوبیسم با ایدئولوژی سوسیالیستی و اعتلای میراث بومی و مردمی مکزیک، نمادی جدید برای تاریخ هنر و کشورش ایجاد کرد. او به یکی از مهم‌ترین چهره‌های جنبش دیوارنگاری مکزیک تبدیل شد و برای نقاشی‌های دیواری عمومی‌اش که در آن تصویری آرمان‌شهری و در عین حال قابل دسترس از مکزیک پس از انقلاب ارائه کرد، مورد تحسین بین‌المللی قرار گرفت. در سال 1931، ریورا موضوع دومین نمایشگاه تک نگاری MoMA بود. این کتاب ترکیب منحصربه‌فردی از نفوذ و ایدئولوژی را بررسی می‌کند که جایگاه ریورا را به عنوان یک نقاش منحصربه‌فرد و جهانی تثبیت می‌کند.
