مارک روتکو (1903-1970) با مقاومت در برابر تفسیر یا طبقه بندی، مدافع برجسته آزادی بیان کامل هنرمند بود. اگرچه روتکو به عنوان قهرمان اصلی جنبش اکسپرسیونیسم انتزاعی، که ابتدا در شهر نیویورک شکل گرفت، شناخته شد، این برچسب را رد کرد و به جای آن بر "تجربه ای کامل بین تصویر و تماشاگر" اصرار داشت. روتکو پس از مجموعه‌ای از آثار فیگوراتیو، بوم‌های نمادین خود را از بلوک‌های رنگی پررنگ در رنگ‌های قرمز، زرد، اخرایی، قهوه‌ای، سیاه یا سبز توسعه داد. با این توده های رنگی درخشان و تپنده، روتکو تاکید کرد که پیکر انسان را حذف نکرده است، بلکه نمادها یا اشکال را به جای آن قرار داده است. این فرم های رنگی شدید حاوی تمام تراژدی وضعیت انسان بود. در عین حال، روتکو صراحتاً بیننده را در پتانسیل بیانی کارش توانمند می کرد. او معتقد بود "یک تصویر با همراهی زندگی می کند، در چشم ناظر حساس گسترش می یابد و تند می شود." این کتاب از رشد اولیه‌اش تا معروف‌ترین زمینه‌های رنگی‌اش، عقل و تأثیر آثار نمایشی، صمیمی و انقلابی روتکو را معرفی می‌کند.