اگون شیله (1890-1918) با سبک گرافیکی، تحریف فیگورال و سرپیچی از استانداردهای مرسوم زیبایی، از پیشگامان اکسپرسیونیسم اتریشی و یکی از خیره کننده ترین نقاشان پرتره قرن بیستم بود. شیله که توسط گوستاو کلیمت راهنمایی می‌شد، قبل از توسعه زیبایی‌شناسی بسیار سخت‌تر و متضاد خود از خطوط تیز، سایه‌های تیره، و فیگورهای کشیده و دراز، به سبک آرت‌نووی پر زرق و برقی دست زد.

دل های او گاهی اسکلتی و بیمارگونه و گاهی قوی هستند. بسیاری از معاصران آثار شیله را نه تنها زشت، بلکه از نظر اخلاقی قابل اعتراض می دانستند.

امروزه، آثار او به دلیل رویکرد انقلابی‌اش به شخصیت انسانی و به‌خاطر طراحی مستقیم و به‌ویژه پرحرارت و تقریباً خشمگینانه‌اش مورد تحسین قرار می‌گیرد. این کتاب آثار کلیدی شیله را برای معرفی حرفه کوتاه اما فوری و سهم عمیق او در توسعه هنر مدرن ارائه می‌کند، که مستقیماً به استعدادهای معاصری مانند تریسی امین و جنی ساویل می‌رسد.