امروزه آثار ونسان ون گوگ (1853-1890) از مشهورترین آثار در جهان است. در گل‌های آفتابگردان، شب پرستاره، سلف پرتره با گوش بانداژ شده، و بسیاری از نقاشی‌ها و طراحی‌های فراتر از آن، هنرمندی را می‌شناسیم که در به تصویر کشیدن حال و هوا و مکان از طریق رنگ، مداد، زغال چوب یا گچ مهارت منحصربه‌فردی دارد. با این حال، زمانی که ون گوگ از رنگ‌های تند، قلم موی تاکیدی و فرم‌های خط‌دار استفاده می‌کرد که متعاقباً نامش را بر سر زبانها انداخت، نه تنها با بی‌علاقگی مخاطبان معاصرش مبارزه کرد، بلکه با حملات ویرانگر بیماری روانی نیز مبارزه کرد. اپیزودهای افسردگی و اضطراب او سرانجام جانش را گرفت، زمانی که در سال 1890 اندکی پس از تولد 37 سالگی خود دست به خودکشی زد. این مقدمه پر مصور داستان ونسان ون گوگ را از اولین عکس‌هایش از دهقانان و کارگران روستایی، تا دوره درخشان پاریسی‌اش، تا آخرین انفجار تب‌بار انرژی خلاقانه‌اش در جنوب فرانسه در طول دو سال و نیم آخر زندگی‌اش دنبال می‌کند.