چهره ای بی مو و شبح مانند روی یک پل. آسمان نارنجی مایل به قرمز بالای سرش. دست‌هایش را تا گوش‌هایش بالا برد، دهانش در ناله‌ای گشاد. در نقاشی جیغ، ادوارد مونک (1863-1944) مونالیزا را برای زمان ما خلق کرد. فریاد شخصیت نمادین او در سراسر جهان طنین انداز می شود و پژواک آن در آثار اندی وارهول، جاسپر جانز، مارتین کیپنبرگر، مارلین دوما و تریسی امین طنین انداز است. این کتاب مقدماتی ظرفیت خیره‌کننده مونک برای روان‌درام در فیلم The Scream و فراتر از آن را بررسی می‌کند. با تصویرسازی غنی، به دیدگاه‌های مبهم، تاریک و عمیقاً مدرنی می‌پردازد که پاسخ هنرمند به روابط و احساسات را تشکیل می‌داد. این تصاویر قانع‌کننده که توسط خود هنرمند به عنوان وسیله‌ای برای «اعتراف آزاد» در نظر گرفته می‌شود، امروز همانقدر مغناطیسی باقی مانده‌اند که در آستانه مدرنیسم بودند.