اپرا در تمام دوران حرفه‌ای‌اش، از اولین نمایشش در دهه 1860 تا آخرین آثارش پس از 1900، نقطه کانونی خروجی دگا را تشکیل می‌داد. او فضاهای مختلف تئاتر - سالن و صحنه، جعبه‌ها را بررسی کرد. ، سرسراها و استودیوهای رقص - و به دنبال کسانی بود که به آنها رفت و آمد می کردند: رقصندگان، خوانندگان، نوازندگان ارکستر، اعضای تماشاچی و مشتریان سیاه پوش.
این کتاب اولین کتابی است که اپرا را به عنوان یک کل مورد بررسی قرار می دهد و نه تنها رابطه پرشور دگا با هاوس و ذائقه موسیقی او را بررسی می کند، بلکه منابع بی حد و حصر این "جعبه ابزار" شگفت انگیز را نیز بررسی می کند. کار یک هنرمند واقعاً بزرگ تصویری منحصر به فرد از اپرای پاریس در قرن نوزدهم را به ما ارائه می دهد."
