هانری روسو (1844-1910) کارمند گمرک پاریس بود که آرزو داشت هنرمندی مشهور شود. در 49 سالگی تصمیم گرفت آن را امتحان کند. در ابتدا، نقاشی‌های درخشان و جسورانه روسو از جنگل‌ها و گیاهان و جانوران عجیب و غریب به‌عنوان کودکانه و ساده رد شد، اما سبک منحصربه‌فرد و سرسخت او به زودی مورد تحسین قرار گرفت. پس از سال 1886، او به طور مرتب در سالن معتبر پاریس به نمایش گذاشت و در سال 1908 یک ضیافت افتخاری افسانه ای به میزبانی پیکاسو دریافت کرد. اگرچه روسو بیشتر به خاطر صحنه‌های گرمسیری‌اش شناخته می‌شود، اما در واقع هرگز فرانسه را ترک نکرد و برای الهام گرفتن از کتاب‌ها و مجلات و همچنین سفر به موزه‌های تاریخ طبیعی و حکایت‌های آشنایان نظامی بازگشته بود. او که با رنگ روغن روی بوم کار می کرد، به سمت یک پالت پر جنب و جوش، رندر روشن، و همچنین حسی سرسبز و بی رمق که در برهنه در ترکیب جنگل رویا دیده می شود، تمایل داشت. امروزه، «اسطوره روسو» به خوبی در تاریخ هنر جا افتاده است و با دیگر استادان پست امپرسیونیست مانند سزان، ماتیس و گوگن مقایسه می شود. در این کتاب، ما به بررسی آثار این هنرمند دیر شکوفا و میراث او به عنوان یک قهرمان بعید از مدرنیسم می پردازیم.