این کتاب به بررسی نقش هنر در نوشته های متاخر فیلسوف فرانسوی ژیل دلوز (1925-1995) می پردازد. آیا آثار هنری می‌توانند نه تنها جلوه‌های بصری و فضایی ایجاد کنند، بلکه ایده‌ها را نیز متجلی کنند؟ آیا حرکت را می توان در معماری طوری بررسی کرد که رابطه ما با زمان را تغییر دهد؟ مجسمه سازی از چه راه هایی می تواند به ما کمک کند تا به شیوه ای بازتر و خلاقانه تر فکر کنیم؟ در آخرین دهه زندگی خود، دلوز در مورد این سؤالات و سؤالات دیگر نوشت و به طور فزاینده ای به هنر به عنوان الگویی برای تفکر جدید روی آورد. این کتاب با استفاده از نمونه‌هایی از معماری، فیلم، ادبیات، نقاشی و مجسمه‌سازی قرن بیستم، تعامل دلوز با هنر را دنبال می‌کند تا تصویر جدیدی از اندیشه را به تصویر بکشد. این کتاب مورد توجه معماران، هنرمندان و نظریه پردازان و کسانی است که مایلند در مورد آثار دلوز و عمل و نظریه زیبایی شناسی معاصر بیاموزند.