چه چیزی یک اثر هنری را اغوا کننده می کند؟ این کتاب به جنبه های رابطه ای و روان پویایی رویارویی بین اثر هنری و بیننده می پردازد؛ برخوردی که وقتی اغواگری عمل می کند، متقابل، جریان و تضاد مشخص می شود. گام، تعریف اغواگری است، مفهومی که ممکن است، مملو از سردرگمی، تناقضات و تعابیر معنایی باشد، حتی در فضای گالری، نشان می دهد که این مفهوم فراگیر است و برای غلبه بر این مشکل در همه جا عمل می کند یک رویکرد ذهنی، متشکل از سه عمل: عکاسی، روانکاوی و نوشتن.
زمینه اغواگری در اینجا چندشکل است: رمان های آزادیخواهانه قرن هجدهم، به ویژه Les Liaisons Dangereuses و نوشته های مارکی دو ساد. خاطرات جاکومو کازانووا; دستگیری فرانک سیناترا در سال 1938; زیگموند فروید نظریه اغواگری را کنار گذاشت. بازی های سورن کیرکگارد بین یوهانس و کوردلیا. فتیشیسم کالایی کارل مارکس; آثار سوررئالیستی؛ و شیء کوچک اسرارآمیز ژاک لاکان، علت عینی میل. برخوردهای شخصی با مارسل دوشان Étant donnés، و یک کفش جسورانه در ویترین مغازه نیویورک، نقش مهمی در تعیین اغواگری دارد، همراه با ظاهر شدن گاه به گاه یک کارآگاه، که نگاه پزشکی قانونی مورد نیاز را ارائه می دهد.
