هنر پیوسته در معرض اشکال موذیانه سانسور است. این ممکن است توسط کلیسا برای محافظت در برابر انحطاط اخلاقی، توسط دولت برای ترویج یک برنامه سیاسی خاص یا توسط بازار هنر، برای ارتقای یک هنرمند بر دیگری باشد. اکنون و در قرن گذشته، آثار هنری که حساسیت‌های قومی، مذهبی، جنسی، ملی یا نهادی را لمس می‌کنند، ممکن است از بین بروند یا پنهان شوند، نادیده گرفته شوند یا در حاشیه قرار گیرند. برگرفته از تحقیقات جدید در مورد مطالعات موردی تاریخی و معاصر، سانسور هنر: خاموش کردن آثار هنری راه‌های متنوعی برای درک هدف و مکانیسم‌های سانسور هنر در زمینه‌های ژئوپلیتیک و فرهنگی متمایز از ایران، ژاپن، و ازبکستان گرفته تا بریتانیا، ایرلند، کانادا، ارائه می‌دهد. مقدونیه، روسیه شوروی و قبرس. مشارکت‌های آن تأثیر این کنترل بی‌صدا بر تولید و نمایشگاه هنر را آشکار می‌کند و در نظر می‌گیرد که چگونه سانسور بر عملکرد هنری و ادراک عمومی از آثار هنری تأثیر گذاشته است.
