تا چه اندازه تحولات در سیاست جهانی، نهادهای دنیای هنر و فرهنگ‌های محلی، جهت‌گیری‌های انتقادی مورخان هنر فمینیست را تغییر داده است؟ تحقیقات جدید مهمی که در اینجا گردآوری شده است با میراث غنی تاریخ نگاری فمینیستی از حدود سال 1970 درگیر است و چگونگی حفظ قدرت نقد آن را در حین پرداختن به مبارزات سیاسی معاصر بررسی می کند. این فصل ها با در نظر گرفتن موضوعاتی که منعکس کننده مسیرهای موزه شناسی، جهانی و ماتریالیستی دانش تاریخی هنر قرن بیست و یکم هستند، به موضوعات نامرئی، موقتی، فضایی و داستان سرایی می پردازند. آنها تحقیقات جدیدی را در مورد موضوعات متنوعی ارائه می کنند که شامل جنبش های سیاسی در ایتالیا، اصیل سازی شهری در نیویورک، پروژه های هنری اجتماعی در اسکاتلند و فرهنگ بومی معاصر کانادا می شود. تجزیه و تحلیل فصل های جداگانه بر هنر لی کراسنر، امیلی دیویسون لژ، زوئی لئونارد، مارتا روسلر، کارلا لونزی و وومن هاوس تمرکز دارد. این مطالعات همراه با یک مقاله مقدماتی ترکیبی، دیدگاهی از تاریخ هنر فمینیستی گذشته، حال و آینده را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.