هانری ماتیس (1869-1954) یک روحیه مبارز بود. علیرغم تشخیص سرطان در سال 1941، ضعف فزاینده و محدودیت صندلی چرخدار، این فرانسوی رام نشدنی هرگز در تلاش برای ساختن هنر متوقف نشد. با چیزی که او آن را une seconde vie، زندگی دوم می نامید، یک دوره کلاژ قابل توجه را آغاز کرد و تکه های کاغذ رنگی را به شکل گواش دکوپه ای از پرندگان، گیاهان، گل ها و شکل ماده برش داد و چسباند. با تاکید بر رنگ و کنتراست، تکنیک برش هم خطوط قابل توجه و هم کنار هم قرار گرفتن واضح ایجاد کرد. در آثاری مانند ایکاروس (1943)، برهنه آبی (1952)، حلزون (1953) و شیف (1953)، فرم‌های تمیز و ساختارهای عنصری نیروی ترکیبی را به وجود می‌آورند که جذابیت تزئینی اثر را نادیده می‌گیرد، در عین حال کاملاً سازمان‌دهی شده و آلوده به شادی دو زندگی همانطور که کارش پیشرفت می کرد، هیجان ماتیس از نتایجش باعث شد تا قطعات بزرگتر، از کارهای کوچک به نقاشی های دیواری بزرگتر پیشرفت کنند. با نزدیک شدن به آخرین سال‌های زندگی‌اش، ماتیس از سادگی و درخشندگی این قطعات لذت برد و اذعان کرد: «تنها چیزی که من پس از بیماری خلق کردم، خود واقعی من را تشکیل می‌دهد: آزاد، رهایی…» در این کتاب مقدماتی ضروری، ما این فصل پایانی شاد را مرور می‌کنیم. حرفه طولانی و شگفت‌انگیز ماتیس، بررسی این که چگونه برش‌ها سال‌های متمادی هنرمند را در بررسی امکانات ترکیب‌بندی، فرم و رنگ در بر می‌گیرد.