تعداد کمی از طرفداران این فرم می توانند به کمک های رادیکال رامبراند هارمنزون ون راین در خودنگاره نزدیک شوند. رامبراند با به چالش کشیدن قراردادهای پیشینیان خود، هنر را به رسانه ای کاملاً تحقق یافته تبدیل کرد که قادر به برقراری ارتباط عمیق عاطفی بود به جای اینکه شباهت فرد را در بهترین تله های تجمل جاودانه کند. با بیش از 80 اثر شامل نقاشی ها، حکاکی ها و طراحی ها، تمرین مادام العمر هلندی در پرتره از خود به عنوان وسیله ای برای عینیت بخشیدن به آنچه زودگذر است عمل می کند. در طول چهار دهه، یک ثابت به‌ویژه در رسانه‌ها و سبک‌ها قابل توجه است - تعهد رامبراند به ارائه خود از دیدگاه‌های متعدد، تجلیل از تعدد افراد و دفاع از تصویر بدون فیلتر بیان احساسی.
جدا از دغدغه‌های موضوعی موجود در مجموعه سلف پرتره‌های رامبراند، آثار خود سرشار از نوآوری‌های فنی و آزمایش هستند. انسانیتی غیرقابل انکار در کل این اثر وجود دارد، هر قلم موی رسا و ویژگی مبهم به توصیفی صادقانه از خود او، در تمام ناتوانی‌ها، حالت‌های متضاد احساسی، و مراحل زندگی‌اش می‌رسد.
این مونوگراف تمام خودنگاره‌های رامبراند - از اولین آزمایش‌های او در بیست و دو سالگی تا آخرین خودنگاره‌اش که یک سال قبل از مرگش کشیده شد - ارائه می‌کند و گواهی است بر زندگی متعهد به انقلابی کردن رویه نقاشی هم از نظر محتوا و هم در فرم.
