برای مارک شاگال (1887-1985)، نقاشی ملیله‌ای پیچیده از رویاها، قصه‌ها و سنت‌ها بود. زبان بصری قابل تشخیص فوراً او یک طاقچه منحصربه‌فرد در اوایل قرن بیستم ایجاد کرد که اغلب به عنوان یکی از اولین بیان‌های تجربه روانی شناخته می‌شود. بوم‌های شاگال با قلم‌موهای شل، رنگ‌های عمیق، علاقه خاصی به آبی، و مجموعه‌ای از ترانه‌های تکرارشونده از جمله نوازندگان، خروس‌ها، پشت بام‌ها، گل‌ها و عاشقان شناور مشخص می‌شوند. با وجود تمام جذابیت‌های اثیری‌شان، آهنگ‌های او اغلب غنی و پیچیده بودند.
