دومین کتاب از سری کتاب‌هایی که به دنبال روشن کردن هنر و انگیزه‌های فرانسیس بیکن است و راه‌های تازه و محرک برای درک نقاشی‌های او را باز می‌کند.
فرانسیس بیکن یکی از مهم ترین هنرمندان قرن بیستم است. آثار او همچنان بینندگان را متحیر می‌کند و پرسش‌های پیچیده‌ای را درباره معنای آنها ایجاد می‌کند. در طول دهه‌های اخیر، دو رویکرد نظری به آثار بیکن مطرح شده است: اول اینکه بیکن یک نقاش اگزیستانسیالیست است که دنیایی پوچ و بی‌خدا را به تصویر می‌کشد. و دوم اینکه او یک نقاش ضد بازنمایی است که هدف اصلی اش رساندن آثارش مستقیماً به «سیستم عصبی» تماشاگر است.
فرانسیس بیکن: نقاشی، فلسفه، روانکاوی برخی از فیلسوفان برجسته و منتقدان روانکاوی امروزی را گرد هم می‌آورد تا فراتر از خوانش‌های تثبیت شده از بیکن بروند و راه‌های کاملاً جدیدی برای تفکر درباره هنر او بگشایند. این مقاله‌ها بیکن را با شخصیت‌هایی چون ارسطو، هگل، فروید، لاکان، آدورنو و هایدگر وارد گفت‌وگو می‌کند و همچنین آثار او را در زمینه‌های وسیع‌تر مدرنیسم و مدرنیته قرار می‌دهد. نتیجه یک مجموعه به موقع و قابل تامل است که خواندن آن برای هر کسی که به بیکن، هنر مدرن و زیبایی شناسی معاصر علاقه دارد ضروری است.
