Joaquìn Sorolla y Bastida (والنسیا، 1863 - سرسدیلا، 1923) یکی از نقاشان اصلی اسپانیایی در آغاز قرن نوزدهم بود؛ نقاشی‌های او نور را تابش می‌کنند و مدرن و عکاسانه به نظر می‌رسند و لحظات پویایی از رئالیسم ملایم و ظریف را به تصویر می‌کشند. یک شعر بصری اصیل که اسپانیایی روستایی دریایی را که ریشه در سنت دارد، ارائه می‌کند؛ سبکی هنری که بین گویا و پیکاسو قرار دارد و نقطه عطفی در مسیر نقاشی اسپانیایی و اروپایی است.
این تک نگاری که به مناسبت نمایشگاه در Palazzo Reale در میلان منتشر شده است، کارنامه هنری طولانی و پربار این قهرمان مهم صحنه هنر بین المللی در دهه های بین قرن 19 و 20 را مستند می کند: صحنه هایی از زندگی در کنار دریا، ماهیگیران. ، لحظات زیبا و زودگذر از زندگی واقعی (با کودکانی که در کنار دریا بازی می کنند و زنانی که در کنار ساحل قدم می زنند) و همچنین پرتره هایی در پی سنت پرتره بزرگی که توسط گرکو، گویا، ولاسکز ایجاد شده است، با برداشت های عکاسی مدرن تفسیر شده است.
موضوع اصلی هنر نقاش اسپانیایی با این حال همیشه نور مدیترانه بود، که هنرمند استادانه با پالت های پر جنب و جوش، روشن، درخشان و سفیدهای خیره کننده خالص، بر بوم های نقاشی خود ثبت می کرد. آثار خارق‌العاده‌اش در هوای آزاد در کنار دریا، سورولا را تبدیل به یکی از شارحان امپرسیونیسم مدیترانه‌ای می‌کند.
