در بیش از پانزده سال، واکنش فرهنگی و هنری به 11 سپتامبر از نظر شکل و کارکرد گسترده بوده است. همانطور که سال های متلاطم پس از 11 سپتامبر آشکار شد - سال هایی که با جنگ علیه ترور شکل گرفته و مشخصه های آن بوده است. قانون میهن پرستی، جنگ در افغانستان و عراق، 7/7، ابوغریب و خلیج گوانتانامو - این متون یادگاری و قهرمانانه بوده اند، تلاش کرده اند از طریق آسیب های جمعی و فردی کار کنند، و با تلاش برای نمایندگی "تروریست" مبارزه کرده اند. بسیاری از این آثار داخلی، قهرمانانه و آسیب زا اغلب به عنوان محدودیت در روایت خوانده شده اند، با این حال، این مجموعه زبان محدودیت را به چالش می کشد و بازخوانی آثار قبلی را ارائه می دهد، اما همچنین ظهور یک اثر را نشان می دهد. پارادایم جدید برای بحث در مورد پاسخ های هنری به 11 سپتامبر - الگویی که این روایت ها را به عنوان مداخلات گفتگوی، خودآگاهانه و خود انعکاسی در پاسخ به حملات، بازنمایی اولیه حملات، و اجتماعی و ژئوپلیتیکی در حال تغییر چارچوب می دهد.