در دهه‌های اخیر علاقه‌ای دوباره به پدیده هنر انتزاعی، به‌ویژه با توجه به توانایی آن در صحبت با شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی عصر ما، افزایش یافته است. این مجموعه مقالات که به نمونه‌های تاریخی عملکرد هنری از پیشگامان اولیه انتزاع تا مدرنیسم متأخر می‌پردازد، به بررسی نقش دوسویه‌ای می‌پردازد که انتزاع در هنرها و فرهنگ‌های تجسمی صد سال اخیر ایفا کرده است. علاوه بر این، روایت‌های نظری و انتقادی مختلفی را بررسی می‌کند که به دنبال بیان دیدگاه‌های جدید درباره میراث خود در هنرهای تجسمی است. از ملاحظات متافیزیکی و تأملات فلسفی گرفته تا بحث‌های مربوط به بین‌فرهنگی و دیدگاه‌های جهانی، مشارکت‌کنندگان انتزاع در هنرهای تجسمی را از دیدگاه معاصری که بسیاری از جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی عملکرد هنری را تصدیق می‌کند، مورد بررسی و بازنگری قرار می‌دهند. به این ترتیب، این حجم به تدریج مرزهای تفکر در مورد هنر انتزاعی را با درگیر کردن آن در محیط فرهنگی متنوع آن گسترش می‌دهد.