معمار آلبرت فری (1903-1998) مدینه فاضله مدرنیستی را در بیابان دید. او که در زوریخ به دنیا آمد، قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال 1930، در اروپا با لوکوربوزیه تحصیل کرد، متقاعد شده بود که این کشور سرزمین فرصت های معماری است. در بازدید از پالم اسپرینگز، در طلسم بیابان افتاد. اینجا بود، در میان چشم‌انداز خشک و خالی، که او واقعاً می‌توانست آینده‌ای مدرن کامل را متصور شود. فری مانند همکار کالیفرنیایی، جان لاوتنر، بقیه دوران حرفه ای خود را صرف پرورش همخوانی معماری و طبیعت کرد: مطالعه ریزش نور خورشید و باران، و ادغام آلومینیوم، فولاد و شیشه با تخته سنگ ها و ماسه های وحشی ساحل غربی. . چشم انداز او به ویژه بر پالم اسپرینگز متمرکز بود و از رونق جمعیت شهر پس از جنگ برای ایجاد سنگری از مدرنیسم شیک و آرام که کالیفرنیای اواسط قرن را تعریف می کند، سرمایه گذاری کرد. در این مقدمه معمار قابل اعتماد، ما حرفه طولانی و معتبر فری را از آغاز اروپایی او تا اوج فعالیت های کالیفرنیایی او دنبال می کنیم و یادداشت های او را در مورد De Stijl، Le Corbusier و Bauhaus می پردازیم و به بررسی سبک، مادی و جغرافیایی می پردازیم. از «مدرنیسم بیابانی» منحصر به فرد او.