کیت هرینگ (1958-1990) یکی از چهره‌های کلیدی در دنیای هنر نیویورک در دهه 1980، سبکی خاص خلق کرد که هنر خیابانی، گرافیتی، حساسیت پاپ و عناصر کارتونی را با جلوه‌ای منحصربه‌فرد و به یاد ماندنی ترکیب کرد. با طرح‌های سیاه ضخیم، رنگ‌های روشن و چهره‌های جنبشی، مداخلات عمومی (و گاهی غیرقانونی) او، مجسمه‌ها و آثار روی بوم و کاغذ فوراً به نمادهای فرهنگ بصری قرن بیستم قابل تشخیص تبدیل شده‌اند.
کار هارینگ از اولین نقاشی‌هایش با گچ در ایستگاه‌های متروی نیویورک گرفته تا نماد معروف «بچه تابناک» و سفارش‌هایش برای ساعت سواچ و ودکای ابسولوت، هر دو نمادی از اخلاق شیدایی در دهه 1980 نیویورک بود، اما برای او متمایز بود. آگاهی اجتماعی آن آثار او با توجه به زیبایی‌شناسی درخشان و بازیگوش‌شان، اغلب به موضوعات بحث‌برانگیز اجتماعی-سیاسی، از جمله نژادپرستی، سرمایه‌داری، بنیادگرایی مذهبی، و تأثیر فزاینده ایدز بر جامعه همجنس‌گرایان نیویورک می‌پردازد، که دومی پیش‌بینی‌کننده مرگ او بر اثر این بیماری در سال 1990 بود.
در این مقدمه روشن از آثار هرینگ، ما زندگی پویا و روحیه نوآور این هنرمند منحصر به فرد را بررسی می کنیم، که کمی بیش از یک دهه را در کانون توجه گذراند، اما از طریق دسترسی به واژگان بصری و قدرت تعهد سیاسی او به یکی از ویژگی های مهم تبدیل شد. مهم ترین هنرمندانی که از جامعه پر جنب و جوش نیویورک بیرون آمده اند.
