پاریس در تمام جنبه هایش شهر نور است. در دهه 1920 La Ville des lumières به ویژه درخشان می درخشد و به آهنربایی برای افراد خلاق از سراسر جهان تبدیل می شود. این دهه، دهه کوکو شانل و ژوزفین بیکر، هنر دکو و سوررئالیسم، فرهنگ کافه و کاباره است. مشهورترین هنرمندان این دوره که بعدها مدرنیسم کلاسیک نامیده شد، در تماس نزدیک هستند و تبادلات پر جنب و جوشی با یکدیگر دارند - از جمله مارسل دوشان، فرانسیس پیکابیا، پابلو پیکاسو، رنه کلر، سونیا دلونه، آندره برتون، پل الوارد، ماکس ارنست و سالوادور دالی. زندگی خلاق و تمام افراط های آن شکوفا می شود - بوهم کلمه ای برای این شیوه زندگی است. آهنگسازانی مانند ایگور استراوینسکی، نویسندگانی مانند جیمز جویس یا ارنست همینگوی و تبعیدی‌هایی از اروپای شرقی مانند کنستانتین برانکوزی یا مارک شاگال صحنه درخشان مونپارناس را غنی می‌کنند. میله‌ها و سالن‌های رقص مونت‌مارتر توسط عکاسان آندره کرتس و براسایی ثبت شده‌اند. اقتصاد فرانسه در حال رونق است و فروشگاه های بزرگ لوکس مانند La Samaritaine درهای خود را باز می کنند. کوکو شانل عطر خود را ایجاد می کند و لباس مشکی کوچک را طراحی می کند. بیش از 30 اثر برجسته معماری، نقاشی، مجسمه سازی، فیلم، عکاسی، طراحی و مد ارائه شده است، از جمله توپ معلق سورئالیستی جاکومتی و فیلم Un chien andalou اثر دالی و بونوئل. . تا به امروز، خلاقیت رو به رشد، تنوع و سرزنده بودن، پاریس را به محلی برای اشتیاق برای شب زنده داران، بنی ها و علاقه مندان به هنرهای زیبا تبدیل کرده است.