پل گوگن (1848-1903) از نظر مالی کوتاه نیامد. او مدت زیادی را در نیروی دریایی فرانسه یا به عنوان فروشنده برزنت در کپنهاگ که به زبان دانمارکی صحبت نمی کرد، دوام آورد. او نقاشی را در اوقات فراغت خود در سال 1873 آغاز کرد و در سال 1876 در سالن پاریس شرکت کرد. سه سال بعد، او در کنار پیسارو، دگا و مونه نمایشگاه داشت. گوگن فردی متعصب و سخت نوش، اغلب خود را یک وحشی می نامید. دوستی نزدیک اما پرآشوب او با ونسان ون گوگ با خلق و خوی مشابه، در یک حادثه خشونت آمیز در سال 1888 به اوج خود رسید، زمانی که ظاهراً ون گوگ با یک تیغ با گوگن روبرو شد و بعداً گوش خود را برید.

این کتاب مقدمه اساسی را ارائه می دهد. زندگی واقعاً رنگارنگ این هنرمند، از سالن‌های امپرسیونیستی پاریس دهه 1870 تا آخرین روزهای او در اقیانوس آرام، سازنده و پرشور تا انتها.